ROLLERCOASTER

Ik was 11 toen ik voor het eerst in een achtbaan ging die over de kop ging! De python in de Efteling, ik weet het als de dag vandaag. 

Samen met een vriendin zaten we in gesnoerd en ik was ongeveer 1.40 en woog 30 kilo (oke misschien iets overdreven maar ik was klein en tenger) en wat poepte we in ons broek. tijdens het omhoog takelen hebben we onze laatste wensen met elkaar gedeeld. Ik wilde worden gecremeerd en zij begraven. We waren al aan het gillen voordat we bovenaan waren. 

tik tik tik

En dan met een vaart naar beneden. De eerste seconden dacht ik dat ik dood ging dat de schouderblok open zou springen en ik eruit ging vallen….

De tweede seconden veranderen de de spanning vlinders in happy vlinders… Het vrije gevoel, de kick, de rush. Sneller, vliegen, loslaten. Meegaan in de movement in het moment. 

Dus we hebben dat ritje nog een keer of 5 gedaan, tot we hoofdpijn hadden van de G krachten ;)

Achtbanen vind ik leuk, maar te veel en te vaak maak mij wel wat misselijk en vraag ik mij steeds af waarom ik instap….. maar het is zo leuk!

Ik vergelijk het ondernemen vaak met een achtbaanritje. 

Je stapt met je bedrijf in. Je gaat in een rustig tempo omhoog. Alles lijkt redelijk goed te gaan en dan donder je opeens omlaag, een advertentie werkt niet, nare klanten. Maar gelukkig gaat het ook weer omhoog, herpakken, nieuw idee uitwerken. Kurkentrekkers, waarbij het goed gaat maar je eigenlijk niet weet waarom en dan weer een steile baan naar beneden. En komt het karretje tot stilstand. 

Dit is hét moment om uit te stappen. Het ritje is te heftig, doe maar gewoon een rustig ritje in de draaimolen. Veilige en een beetje saai. Als je uitstapt heb je het ondernemen geprobeerd en is het niet voor jou.

Maar als je ondanks het heftige ritje nog een keer wil omdat het toch een heel goed gevoel gaf…. Dan ben je een ondernemer. 

Je doet de rit nog een keer, ziet de dalen niet meer als eng en vervelend, maar als iets wat erbij hoort. 

En als je een echte ondernemer ben…. en de eerste achtbaan wordt saai. Je kent alle bochten en gillen doe je al een tijdje niet meer. Dan zoeken we een nieuwe achtbaar. Die we nog niet kennen en beginnen we weer van voor af aan. 

Spannend en eng. Zeker. Wat zal de dag nu brengen, heb ik nu eindelijk wel weer aanvragen. Hebben mensen mij op berichten gereageerd. Hebben ze hun eigen doelen behaald. Niets is zeker. En dat maakt ondernemen, naast de onzekerheid, uitdagend. 

En niet iedereen is hiervoor in de wieg gelegd. 

Want als creatieve ondernemer is geen dag hetzelfde. De mensen waar mee je mag samenwerken. Rennen, stilstaan.

Maar de waardering wat je krijgt voor je werk, het geluk wat je in je klant terug ziet. Dat is wat het zelfstandig ondernemen zo gaaf maakt.

Zit jij nog steeds in dezelfde achtbaan en ben je toe aan een nieuw ritje ;) 

Maar vind je het weer spannend om ‘opnieuw’ te beginnen. Dan stap ik graag met je mee de achtbaan in. 

Wil je dat ik je de achtbaan in help en de weg naar boven te bedenken wat jij met je salon wil. Geef dan een berichtje! Ik ben gek op achtbanen. 

Liefs Cynthia